De heerlijkste drankjes voor op een zonnig terras

Bubbels: cava, spumante of champagne

Wie tegenwoordig een beetje hip is, drinkt op het terras geen rosé, maar ‘bubbels’! Naast echte champagnes van bekende merken als Moët & Chandon, Pommery en Veuve Clicquot, die uitsluitend in de Franse champagnestreek worden geproduceerd, zijn er tegenwoordig ook veel andere én goedkopere mousserende wijnen te bestellen. Deze wijnen doen kwalitatief zeker niet onder voor hun Franse evenknie. Zo kent de Spaanse regio Catalonië de cava, een heerlijke mousserende wijnspecialiteit. De naam ‘cava’ betekent ‘kelder’ in het Catalaans, en verwijst naar de vroegere verouderingsmethode. Cava wordt vooral geproduceerd in de Penedèsstreek, ten zuiden van Barcelona. De Italianen genieten liever van een prosecco, hun mousserende wijn. Deze kan als ‘vino frizzante’ of als ‘spumante’ worden besteld. Het verschil zit in de hoeveelheid bubbels. Wilt u helemaal hip zijn dan mixt u de prosecco met bronwater en aperol: het resultaat is de beroemde Spritz Aperol! Welke van deze bubbels u ook kiest, gekoeld en op een zonovergoten terras smaken ze allemaal heerlijk!

Sherry, port of madera

Jerez de la Frontera heeft een rijke wijngeschiedenis en -traditie. Al sinds de late middeleeuwen genieten wijnliefhebbers van wijnen uit deze Spaanse plaats. Deze bijzondere wijn, bij ons bekend onder de naam ‘sherry’, heeft met een hoger alcoholgehalte dan gewone wijn. Al in de 15e eeuw exporteerden Engelse en Nederlandse wijnhandelaren jerez-wijnen naar Noord-Europa. In de eeuwen die volgden, was jerez een populaire drank aan de Europese hoven. De Engelsen waren sowieso dol op wijn, maar omdat ze regelmatig in oorlog waren met Frankrijk, waren ze vaak verstoken van deze godendrank. Een handelsverdrag met Portugal bood uitkomst: de heerlijk wijnen die langs de Douro werden gemaakt vonden hun weg naar het Engels hof. Helaas werd de wijn uit Porto onderweg naar Engeland zuur. Door tegen het einde van het fermentatieproces van de druiven brandewijn toe te voegen bleef de wijn (port) langer goed. Nog altijd vindt u in Porto langs de rivier de kelders van de bekende porthuizen met Engelse namen, zoals Sandeman en Grahams.

Ook die andere versterkte wijn, madera, vindt zijn oorsprong in toeval. In de 16e eeuw voeren avontuurlijke Europese zeevaarders over verre oceanen. Op het eiland Madeira maakten ze een laatste proviandstop voordat ze de grote oversteek maakten. Fusten wijn werden hier op het dek gelegd. Zeevaarders kwamen er uiteindelijk achter dat de wijn aan het einde van de reis, na maanden in de tropen, veel beter smaakte. De zon en de warmte hadden de wijn een intense, zacht-zoete smaak gegeven. De madera was ontdekt! Tegenwoordig bootsen wijnmakers dit proces exact na, zodat het unieke karakter van deze wijn behouden blijft.

Alcoholische citroenen

De Italiaanse likeur limoncello is de specialiteit van het zuiden van het land. Rond de golf van Napels, de Amalfitaanse kust, op het eiland Capri en op Sicilië en Sardinië kleuren de citroenbomen menige helling. Daar wordt deze van citroenen en alcohol gemaakte likeur bijna overal geproduceerd. Alleen als de limoncello wordt gemaakt met citroenen uit de omgeving van Sorrento, mag het drankje de ‘beschermde’ naam Liquore di Limone di Sorrento I.G.P. dragen. Limoncello hoort op een temperatuur van 4 à 5 °C gedronken te worden, of, naar smaak, op diepvriestemperatuur. De likeur is heerlijk als afsluiting van een maaltijd of gewoon als drankje op een terras.

Spaanse appelcider

Eva's verleiding was... een gewone appel. Wat zou ze hebben gedaan als ze deze verboden vrucht, uitgeperst in een heerlijk bruisende Spaanse cider, zou hebben geproefd? In de Spaanse regio’s Navarra en Asturië kent men al duizend jaar een appelcidertraditie. Dit resulteert in een heerlijke drank die op traditionele wijze, met een grote boog voor extra bubbels, in het glas wordt geschonken. De kunst van de productie van appelcider zit in het mengen, waardoor een perfecte harmonie van smaken ontstaat en het alcoholpercentage tussen de 5 en 6 procent wordt gehouden. Jaarlijks gaat half januari de productie van start, een gebeurtenis die groots wordt gevierd. Hierbij worden de fusten gebroken door het afslaan van de ‘txotx’, het stuk hout dat het gat van het fust afsluit. Vanaf dat moment blijft men, tot het einde van het ciderseizoen in mei, de smaak verbeteren.

Ouzo, raki of zivania

Alle bewoners van mediterrane streken koesteren een grote voorliefde voor anijs. Per slot van rekening is het met witte bloemtrossen bloeiende kruid afkomstig uit het oostelijke deel van het Middellandse Zeegebied en uit het Midden-Oosten. Toen de kunst van het distilleren, een uitvinding van de Arabieren, zich over het mediterrane gebied verspreidde, begon men in deze regio anijs in alcohol op te lossen en te gebruiken voor versterkende likeuren. Elk land, maar ook elke streek en stad, heeft zijn of haar eigen, zeer geheime recept voor de anijsdrank. En iedereen heeft er ook een eigen naam aan gegeven. In Griekenland heet de anijsdrank ouzo, in Turkije raki en op Cyprus drinkt men zivania. Maar hoe het ook heet, overal wordt deze drank bij voorkeur koud, met ijs en verdund met water gedronken. De bijnaam van deze anijsdrank, ‘leeuwenmelk’, geeft wel aan dat je stevig in je schoenen moet staan tijdens het drinken.

Martini: shaken, not stirred

Deze wereldberoemde filmtekst is legendarisch als beschrijving van de klassieke cocktail van gin en droge witte vermout. Het basisingrediënt van martini, vermout, ontstond in de 18e eeuw in Turijn. De drank was geïnspireerd op een Duitse versterkte wijn met alsem, een kruid dat ook wordt gebruikt voor de productie van absint. De Duitse naam van dit kruid, Wermut, is ‘vertaald’ naar vermout. In vermout worden tot wel 50 verschillende kruiden verwerkt om de flauwe smaak van de goedkope, doorgaans jonge wijnen te verbeteren. Er zijn drie soorten te onderscheiden: witte vermout (bianco – fruitig, licht en verfrissend), rode vermout (rosso – wordt meestal als aperitief gedronken en heeft een bitterzoete kruidensmaak) en droge vermout. Deze laatste vermout wordt gebruikt als basis voor cocktails, zoals martini. De meeste vermouts worden in de regio Piemonte in Italië gemaakt. Een van de producenten, Martini & Rossi, is zo bekend geworden dat voor veel mensen het woord ‘martini’ synoniem is voor vermout. Martini wordt geserveerd in een cocktailglas, met een olijf erbij.

Brandy sour

Cyprus heeft twee bekende drankjes: de eerder genoemde zivania, een anijsdrank die vergelijkbaar is met het Griekse ouzo of de Turkse raki, en brandy sawa, een combinatie van brandy en citroensap. Brandy sawa, ook wel brandy sour genoemd, is een overblijfsel uit de Britse koloniale tijd. In de vroege jaren dertig van de vorige eeuw werd op Cyprus door de Haggipavlu-familie de eerste lokale brandy ontwikkeld. Met deze Cypriotische brandewijn werd in het Forest Park Hotel voor de jonge Egyptische koning Faroek, die regelmatig op het eiland verbleef, een heerlijke cocktail gemaakt die als alcoholische vervanging diende van ijsthee. Naast citroensap werden spuitwater, twee tot vier druppels kruidenbitter en ijsklontjes toegevoegd. Zo ontstond er een heuse zomerse cocktail, die al snel zijn weg vond naar andere hotels en bars op het eiland.

Maltese cactuslikeur

Bajtra, de lokale likeur van Malta, wordt gemaakt van cactusvijgen. De cactus wordt op de Maltese eilanden veel gebruikt als natuurlijke afscheiding tussen de terrasvormig aangelegde velden. De plant werd door de conquistadores in de 16e eeuw vanuit Mexico naar Europa meegenomen. Het geheime recept van bajtra wordt in de familie DeMajo, afstammelingen van een ridder van de Maltezer Orde die in 1730 naar het eiland kwam, al vele generaties van vader op zoon overgedragen. De roze likeur wordt gemaakt van de peervormige vrucht van de cactus en wordt op smaak gebracht met honing en kruiden. Drink bajtra puur met ijs. Maar ook gemixt met jus d’orange, bitter lemon of champagne smaakt de likeur verrukkelijk!