Een componist als nationale held
Ik ken eigenlijk geen ander land dat een componist als nationale held heeft. Want dat was de status die Jean Sibelius in Finland bereikt had. Met zijn prachtige muziek wist hij de Finnen op cruciale momenten aan te moedigen. Zijn muzikale taal was als de Finse taal zelf: volstrekt anders dan alle andere die je eerder hoorde. Op het eerste gehoor moeilijk doordringbaar. Maar voor de Finse taal en de muziek van Sibelius geldt dat als je er wat moeite voor doet er een schitterende wereld voor je opengaat. Een wereld waarin de natuur centraal staat. En de mens geen meester van de natuur is, maar onderdeel van de natuur.
In 1904 besloten Jean en zijn vrouw een nieuw huis te bouwen. Ze hadden inmiddels vijf dochters. Het huis werd helemaal aangepast aan de wensen van Sibelius. En bij die wensen stond de natuur weer centraal. Sibelius was een synesthesist, hij associeerde kleuren met klanken: groen (de eetkamer) was bijvoorbeeld F groot, blauw was D groot. En dat was ook de reden waarom Sibelius graag wilde dat het huis in de landelijke omgeving van Järvenpää, en niet in Helsinki kwam te staan (op zich een verrassende keuze voor iemand als Sibelius, die toch zo van het ‘goede leven’ hield). Iedere dag kon hij hier een stevige wandeling maken, met zijn karakteristieke wandelstok, Borsalino-hoed en sigaar. Al wandelend genoot hij van de natuur. En de kleurschakeringen van de natuur gaven de synesthesist automatisch muzikale ideeën.
In 1904 besloten Jean en zijn vrouw een nieuw huis te bouwen. Ze hadden inmiddels vijf dochters. Het huis werd helemaal aangepast aan de wensen van Sibelius. En bij die wensen stond de natuur weer centraal. Sibelius was een synesthesist, hij associeerde kleuren met klanken: groen (de eetkamer) was bijvoorbeeld F groot, blauw was D groot. En dat was ook de reden waarom Sibelius graag wilde dat het huis in de landelijke omgeving van Järvenpää, en niet in Helsinki kwam te staan (op zich een verrassende keuze voor iemand als Sibelius, die toch zo van het ‘goede leven’ hield). Iedere dag kon hij hier een stevige wandeling maken, met zijn karakteristieke wandelstok, Borsalino-hoed en sigaar. Al wandelend genoot hij van de natuur. En de kleurschakeringen van de natuur gaven de synesthesist automatisch muzikale ideeën.
