Kentucky bluegrass
Ik heb deze muziekreis Amerikamet Leo Blokhuis al enkele keren begeleid en ik kijk er elke keer met veel genoegen op terug. Mede door de gezamenlijke liefde van het reisgezelschap voor muziek, waarbij persoonlijke voorkeuren en openstaan voor de smaak van anderen keurig hand in hand gaan, was de sfeer op deze reizen uitmuntend. Dat wil overigens niet zeggen dat er op deze muziekreis van ’s ochtends tot ’s avonds laat alleen maar over muziek wordt gesproken. Nee, er is zeker ook aandacht voor andere aspecten van de Amerikaanse maatschappij, zoals de geografie, historie, de manier van leven en die toch wel heel speciale Amerikaanse cultuur, waarvan muziek dan weer een onderdeel is. Wat gedurende de reis duidelijk wordt, is dat er tussen zaken die ogenschijnlijk niet veel met elkaar van doen hebben wel degelijk een verband is.
Om een voorbeeld te geven, de bluegrass van Kentucky heeft zeker te maken met de immigratie van Schotten en Ieren naar de oostelijke berggebieden van Amerika. Met weemoed dachten die immigranten terug aan hun land van herkomst. Dit kwam tot uiting in de melancholisch aandoende, uit de stringbandmuziek voortkomende, bluegrass. Maar er is meer dan dat, want de structuur van de bluegrass muziek doet bij tijd en wijlen jazzachtig aan. En jazz, dat is zoals bekend de muziek van het (zwarte) zuiden van de Verenigde Staten. Als je dan vóór het geboortehuis van de bekendste bluegrass muzikant – Bill Monroe – staat en daar speelt (toevallig?) een bluegrass band, dan voel je die nostalgie, dat verlangen naar het land van de voorouders. Je hóórt in de solo’s de onbetwistbare invloed van de zwarte jazz in deze toch zo blanke muziek. Geografie, historie en cultuur smelten dan volledig samen.
Om een voorbeeld te geven, de bluegrass van Kentucky heeft zeker te maken met de immigratie van Schotten en Ieren naar de oostelijke berggebieden van Amerika. Met weemoed dachten die immigranten terug aan hun land van herkomst. Dit kwam tot uiting in de melancholisch aandoende, uit de stringbandmuziek voortkomende, bluegrass. Maar er is meer dan dat, want de structuur van de bluegrass muziek doet bij tijd en wijlen jazzachtig aan. En jazz, dat is zoals bekend de muziek van het (zwarte) zuiden van de Verenigde Staten. Als je dan vóór het geboortehuis van de bekendste bluegrass muzikant – Bill Monroe – staat en daar speelt (toevallig?) een bluegrass band, dan voel je die nostalgie, dat verlangen naar het land van de voorouders. Je hóórt in de solo’s de onbetwistbare invloed van de zwarte jazz in deze toch zo blanke muziek. Geografie, historie en cultuur smelten dan volledig samen.
