De charme van Turkije

Dit prachtige land vormt de brug tussen Europa en Azië. Aan de ene kant is er de wervelende moderne samenleving, aan de andere kant rijdt het oude boertje rustig op zijn ezeltje door het Anatolische landschap. Elk deel van Turkije heeft zijn eigen charme: in het westen en zuiden geniet je van Grieks-Romeinse opgravingen en prachtige stranden, in het oosten verbaas je je over de oude beschavingen zoals die van de Hettieten en de Urarten, in Centraal Turkije waan je je een sprookjeslandschap met tufsteenformaties en in het noorden vind je rust in een prachtige natuur van berglandschappen met hazelnoot- en theeplantages.

De beroemde Sinan Aga (1489-1588) werkte als hoofdarchitect aan het Osmaanse hof. In opdracht van verschillende sultans, onder wie Suleyman de Prachtige, ontwierp hij vele bijzondere bouwwerken. Een van zijn mooiste ontwerpen is de Suleymaniyemoskee in Istanbul. Deze moskee prijkt boven op een heuvel en steekt met kop en schouders boven de stad uit. In de avond worden haar minaretten prachtig verlicht en geven een sprookjesachtige sfeer aan de stad. De moskee maakt deel uit van een ‘Kulliye’, een complex bestaande uit een gebedshuis, ziekenhuis, gaarkeuken, badhuis en verschillende bibliotheken. De vier minaretten vertellen dat de Suleymaniye werd gebouwd in opdracht van een sultan, alleen aan hem was het gebruik van vier minaretten voorbehouden. Wanneer een familielid van de sultan een moskee liet bouwen mochten er slechts twee minaretten worden toegevoegd, een moskee met één minaret was gebouwd door iemand die niet tot de koninklijke familie behoorde.

In Turkije staat gastvrijheid voorop. Iedere gast wordt als een langverwachte vriend ontvangen en uitgenodigd zich te ontspannen en te genieten van een glaasje Turkse thee vergezeld door lekkernijen zoals Turks fruit en baklava. Voor een gast wordt alle tijd vrijgemaakt en men zal nooit het gevoel krijgen ongelegen te komen of niet gewenst te zijn. Deze gastvrijheid stamt nog uit de tijd dat de Turken als nomaden in Centraal-Azië leefden. Ook daar werd iedere gast na een lange barre tocht door de steppen met een warm onthaal ontvangen. Omdat de Turken in die tijd in hun tenten, ‘yurts’, nog zeer geïsoleerd leefden, was een gast een welkome afwisseling in het soms harde dagelijkse bestaan. Een gast bracht nieuws en verhalen, en als dank daarvoor werd er een schaap geslacht, geroosterd en gezamelijk opgegeten. Door een gast op deze manier te ontvangen kon men er van verzekerd zijn dat men, wanneer men zelf op reis ging, ook overal op deze gastvrije manier ontvangen zou worden.

Turken houden van lekker eten en de Turkse keuken is heel uitgebreid. Een beroemd gerecht is Iskender kebab, vernoemd naar de befaamde Alexander de Grote. Op een bedje van geroosterd brood worden stukjes Döner Kebab gelegd. Daaroverheen wordt yoghurt gegoten en het geheel wordt afgemaakt met een saus van roomboter met kruiden. Als bijbehorend drankje wordt Ayran gedronken; deze drank bestaat uit yoghurt verdund met water waar een beetje zout aan is toegevoegd. Een prima drankje tegen de dorst.