Even stilstaan op Plaza de Santa Ana
De San Isidro-week voel je overal in stad. En uiteraard ook nu weer, op de bekende plekken zoals de Plaza Mayor, de Puerta del Sol, het Retiro-park maar ook op de Plaza de Santa Ana, waar ik mijn wandeling stopte. Voordat ik de gasten in de groep diverse suggesties gaf om die middag te gaan bezoeken, stond ik nog even stil bij de geschiedenis van dit charmante pleintje waar ooit het kleine klooster Santa Ana stond. Geflankeerd door het oudste theater van Madrid, het Teatro Español, en uitgedost met twee standbeelden van twee grootheden uit de Spaanse letteren; Calderón de la Barca uit de Spaanse gouden eeuw en aan de andere zijde een van mijn eigen helden uit de Spaanse literatuur, Federico García Lorca. Hier, met uitzicht op de duif in zijn hand, droeg ik dit keer ‘De Profundis’ voor, een gedicht dat de gasten raakte.
In de zwoele avond flaneerde ik door de gezellige stegen en over de pleinen. Alsof ze het met elkaar afgesproken hadden kwam ik her en der bijna alle gasten uit de groep tegen. Vol met verhalen over de bezoeken aan onder andere het Reina Sofia, het Prado en het Thyssen-Bornemisza, maar ook het lekkere eten en de feestjes waar je spontaan in opgenomen wordt.
Ik wist dat de reis nog heel veel moois ging brengen, maar wat heerlijk om al zo Spaans te kunnen beginnen…
In de zwoele avond flaneerde ik door de gezellige stegen en over de pleinen. Alsof ze het met elkaar afgesproken hadden kwam ik her en der bijna alle gasten uit de groep tegen. Vol met verhalen over de bezoeken aan onder andere het Reina Sofia, het Prado en het Thyssen-Bornemisza, maar ook het lekkere eten en de feestjes waar je spontaan in opgenomen wordt.
Ik wist dat de reis nog heel veel moois ging brengen, maar wat heerlijk om al zo Spaans te kunnen beginnen…
