Een taartenoorlog in Wenen
Met enige regelmaat kom ik in Wenen. Dat is altijd genieten, vanwege de muziek, de vele musea, de fraaie stad en haar glorieuze gebouwen. En voor mij ook vanwege de zalige chocoladetaart, waar zelfs ooit een rechtszaak over is aangespannen…
De uitvinding van Sacher
Franz Sacher werkte rond 1832 als leerling in de keuken van de Oostenrijkse politicus Klemens von Metternich. Hij kreeg de opdracht om een nieuwe taart te bedenken. Het verhaal gaat dat een compacte, wat drogere taart de voorkeur verdiende boven een schuimige, luchtiger taart. Een chocoladetaart was in die tijd al wel bekend, maar Sacher ontwierp een nieuwe sensatie: een chocoladetaart in combinatie met een abrikozenvulling en een dikke glazuurlaag van chocola er bovenop.
Het succesvolle recept leverde Sacher een nieuwe baan op in Boedapest. Maar hij keerde al na enige jaren terug naar Wenen, waar hij ging werken voor de hofleverancier Dehne. Later begon hij hier een eigen winkel. Christof Demel nam de zaak over van Dehne en maakte eveneens de geliefde Sachtertorte. Eduard Sacher, de zoon van Franz, opende in 1876 een restaurant achter de opera, het latere hotel Sacher. Vooral zijn vrouw Anna droeg bij aan het succes ervan.
Wie maakt de echte taart van Sacher?
Toen na de Tweede Wereldoorlog elke inkomensverbetering welkom was, ontbrandde een ‘taartenoorlog’ tussen Demel en Sacher over het originele recept. Demel vulde de taart niet met abrikozenjam, maar smeerde de jam op de taart, direct onder de glazuurlaag. Volgens Demel deed hij dit naar het originele recept, dat Sacher aan hem had verkocht toen hij vertrok. Sacher bestreed dit ten zeerste. Het werd een strijd waar ze niet uit kwamen.
Na een zeer langdurig proces oordeelde de rechter dat Sacher de originele taart mocht verkopen onder de naam ‘Original Sacher-Torte’. Alle andere bakkers, inclusief Demel, mochten hun taart Sachertorte noemen. Het verschil zit hem in het kleine streepje…
De Original Sacher-Torte, met een glazuurlaag waarvoor drie soorten chocolade worden gebruikt naar geheim recept, is te koop in vier verschillende formaten. De taart is een favoriet exportproduct (in zo’n fraai verpakt houten kistje), vanwege de lange houdbaarheid ervan. De taarten worden dan ook over de hele wereld verzonden. Je kunt natuurlijk ook een stuk in Wenen gaan eten, in de Konditorei van Sacher zelf. Daar wordt de taart geserveerd met slagroom die is gezoet met vanillesuiker, en met een heerlijke kop koffie naar keuze.
Ik ben er nog niet uit welke taart ik de lekkerste vind, die van Sacher of van Demel. En bij ieder bezoek ga ik dat weer uitproberen, natuurlijk. Een stukje bij Demel en een stukje bij Sacher. Gelukkig is Wenen een heerlijke stad om te voet te bezoeken. Ook vanwege de calorieën…
Een recept en een boekentip
Heeft dit verhaal u nieuwsgierig gemaakt? Dan raad ik u het boek Hotel Sacher van Rodica Doehnert aan, een prachtige roman die u meeneemt naar het Wenen van eind 19e en begin 20e eeuw.
U kunt natuurlijk ook proberen de beroemde taart zelf te maken. Met mijn favoriete recept voor Sachertorte gaat u dat vast lukken. Bent u niet echt van het bakken, ga dan met mij mee naar Wenen om de enige echte Sachertorte te proeven!
Volg ons