Muscat ligt op een afstand van 5.615 km vanaf Amsterdam. Je vliegt toch gauw een uur of acht om er te komen. Het is niet aan de andere kant van de wereld, maar ook niet bepaald naast de deur.
Gisteren werd ik in deze coronatijd overvallen door een gevoel van heimwee. Dit heimwee had niets te maken met een verlangen naar huis, maar juist naar het tegenovergestelde, het diepe verlangen naar reizen. Ik word heel gelukkig als ik op een plek ben die ver buiten mijn referentiekader ligt. Ik voel daar geen angst, geen onzekerheid. Ik ga daar helemaal op in het moment en voel in elke vezel in mijn lijf dat ik leef.
Wie al eens in Oman is geweest zal het gevoel herkennen zich in een sprookjeswereld te begeven in dit land. De gastvrije bevolking wandelt hier rond in traditionele, vaak fraai versierde kleding en de oosterse architectuur die u in Oman ziet is schitterend, figuurlijk maar ook letterlijk, door het vele gebruik van goud. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de betoverende natuur die Oman rijk is. Met wonderbaarlijke berglandschappen en een grote woestijn met prachtige wadi’s, waar u bedoeïenen met hun dromedarissen tegenkomt.
Zodra u in Muscat uit het vliegtuig stapt, waant u zich in de bijzondere sprookjeswereld van 1.001-nacht. Het landschap, de architectuur, de geur van wierook: alles herinnert u eraan dat u in het meest oosterse puntje van het Midden-Oosten bent. De vriendelijke bevolking gaat nog traditioneel gekleed: de mannen in een smetteloos wit, gesteven 'dishdasha' en een 'kumma' op het hoofd en de vrouwen in lange rijkversierde, zwarte mantels met prachtige sjaals. Alles lijkt ver weg, totdat u in gesprek raakt met de Omani, die u gastvrij en open verwelkomen in hun land.