San Silvestro in Napels
Het geluid van keiharde knallen, gierende vuurpijlen, knetterende rotjes komen tot mijn zus en ik terwijl we liggen te rusten in het appartement in de Quartieri Spagnoli in Napels. Het is 22.00 uur ’s avonds maar het knettert de gehele avond al. Het was al jaren een droom: oudejaarsavond eens mee te maken in deze volkswijk in Napels.
Hier werd vroeger het serviesgoed uit het raam gegooid en soms zelfs een heel bankstel om de boze geesten te verjagen voordat het nieuwe jaar zou beginnen. Ook werd er regelmatig een schot afgelost vanaf de straat door een inwoner met een illegaal pistool waardoor een nieuwsgierige buur die net over het balkon keek, gewond raakte. Ik durfde al niet mee over het balkon in de steeg naar beneden te kijken…
Een rode onderbroek op San Silvestro
Deze laatste dag van het jaar is gewijd aan San Silvestro (de heilige Sylvester), een paus die leefde in de 4e eeuw ten tijde van keizer Constantijn. Hij zou de keizer hebben gedoopt waardoor hij van lepra werd genezen. Als dank gaf Constantijn hem de laatste dag van het jaar. Ook is hij bekend vanwege de zogenaamde ‘Donatio Costantini’, een oorkonde waarin de keizer de wereldlijke macht aan de paus zou hebben overhandigd. Dit valse geschrift bleek echter uit de 8ste eeuw te komen, toen beiden al eeuwen dood waren.
Tegenwoordig weten nog weinig Italianen van het wel en wee van San Silvestro en voeren heidense gebruiken de boventoon. De meeste Napolitanen zitten gedurende de laatste avond van het jaar aan het ‘cenone’, een avondvullend diner waar de varkenspoot met linzen niet mag ontbreken! Want zonder linzen is de kans groot dat je in het volgende jaar zonder geld komt te zitten. Ook geven velen aan elkaar een rode onderbroek cadeau, zowel mannen als vrouwen, om in het nieuwe jaar veel geluk in de liefde te ontvangen.
Plastic bekertjes en een fles spumante
Maar niet iedereen zit thuis aan tafel te dineren. Dat merken we zodra we de moed hebben verzameld ons appartement te verlaten. Gestoken in de cadeau gekregen rode onderbroek en gewapend met plastic bekertjes en een fles spumante begeven we ons naar Piazza Plebiscito waar het grote oudejaarsconcert plaatsvindt. We lopen door de lange en smalle straten en ontwijken de rotjes die voor de grap vanuit de ramen en balkons naar ons worden gegooid. Na tien minuten zijn we veilig aangekomen op de Via Toledo, een van de grote winkelstraten van Napels. Velen lopen met ons in de richting van het plein waar het concert al in volle gang is.
We vragen een politieagent waar we het beste het vuurwerk kunnen gaan bekijken en hij wijst ons de weg naar de boulevard in de buurt van het Castel del Ovo. Aangezien het plein zo vol is, moeten we er via een omweg naartoe. Na een kwartiertje komen we aan bij de zee waar het tot mijn verbazing wel meevalt met de drukte. Napolitanen en vele Italiaanse toeristen wandelen met een fles spumante en plastic glaasjes. Allen op zoek naar een goede plek om een mooi uitzicht te hebben op het vuurwerk!
Vanaf een podium begint een deejay af te tellen; 10, 9 ,8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, ééééén!!! En dan barst het vuurwerk los! Vanaf de op de heuvels gelegen wijken Posillipo en Vomero, wordt een prachtig schouwspel getoond van het meest uiteenlopend en kleurrijk vuurwerk. Terwijl de Italianen rondom ons elkaar gelukkig nieuwjaar wensen in de vorm van een luidkeels ‘AUGURI’ laten wij de kurk van de spumante knallen en proosten ook wij op dit nieuwe jaar vanaf deze bijzondere plek in Napels!
Volg ons