Gastvrijheid in India
Het was op weg van Ranakpur naar Udaipur. Het gesis begon verraderlijk zachtjes, maar nam gestaag in volume toe, totdat de chauffeur de bus aan de kant van de weg zette. Dat waren voorlopig de laatste meters van die bus geweest. Ik was al heel wat keren in India geweest, maar dit was pas de eerste keer dat ik met motorpech geconfronteerd werd: auto’s, bussen en wegen in India zijn over het algemeen prima in orde.
Gastvrij onthaal
Terwijl de gasten foto’s namen van de adembenemend mooie tempel van Ranakpur die, gezien vanuit de bergen als een ruimteschip boven het canapé leek te zweven, zou ik snel met de lokale agent bellen en een oplossing verzinnen. De temperatuur in de bus begon inmiddels op te lopen: ook de airconditioning deed het niet meer. Na een half uur kwam een arme man op de bus af lopen: ‘Waarom zit u toch in die warme bus? Alstublieft, komt u met me mee naar mijn huis; daar is het beter toeven.’ De gasten keken me aan. Was dit te vertrouwen? Was dit geen verkooptruc? Ik zei dat ze de gok maar moesten wagen. Het was vlakbij, en in de bus was het inmiddels niet meer te harden. Als de jeeps die ik inmiddels als vervangend transport had kunnen regelen aankwamen, zou ik ze wel komen halen.
Toen eindelijk na een uur de jeeps aankwamen, ging ik m’n mensen halen. Ze zaten in het armoedige, maar heerlijk koele huis gehurkt of zittend op de grond van verse thee en vers brood te genieten. De man en vrouw des huizes genoten zichtbaar van de gastvrijheid die ze aan mochten bieden. Teruglopend naar de bus zei een van de gasten zachtjes tegen me: ‘En dan te bedenken dat we die mensen eerst niet wilden vertrouwen.’
Een wijze levensles
Op het station van Schiphol stond ik met een paar gasten uit mijn groep te wachten op de intercity richting Utrecht. Een paar minuten voor binnenkomst van de trein riep men om dat die niet van perron 3 maar perron 4 zou vertrekken. Hoewel de extra te lopen afstand maximaal 10 meter was, was het gemopper onder de wachtende reizigers niet van de lucht. ‘Het is ook altijd wat met die spoorwegen.’ Mijn gasten en ik keken elkaar als vanzelf glimlachend aan. We dachten allemaal aan de man en vrouw die, hoe beperkt hun middelen ook waren, met waardigheid een groep gestrande reizigers hadden verkwikt. Die waardigheid hadden we allemaal in ons hart gesloten en mee naar huis genomen. Op reis door India leer je niet alleen iets over dat prachtige land. India leert je ook altijd iets over jezelf.
Volg ons