Ode aan Riga
Als ik vertel dat ik van Oost-Europa houd, is de reactie er vaak een van ongeloof. ‘Oost-Europa? Die grijze boel? Waar mensen, gehuld in juten zakken zich chagrijnig een weg banen door metersdikke pakken sneeuw, zelfs als het juli is?’ Als ik dan ook nog vertel dat Riga een van m’n lievelingssteden is, beginnen sommigen serieus aan mijn geestelijke vermogens te twijfelen. ‘Riga? Waar is dat in hemelsnaam? En wat kan daar nou aan zijn?’ De clichés zijn hardnekkig in Nederland.
Moedertje Riga
Laatst mocht ik weer eens op bezoek bij Moedertje Riga, en ze had haar allerbeste kleren voor me aangetrokken. Onder een strakblauwe hemel, met een heerlijke temperatuur, ontvouwde een van de best bewaarde oude steden van Noord-Europa zich weer voor mijn ogen. Een stad vol terrasjes, leuke restaurantjes, live muziek, aardige mensen. Riga is als een oude spijkerbroek. Je hoeft niet te wennen. Het zit direct als gegoten.
Maar de stad heeft nog meer pijlen op haar boog. Waar ter wereld kun je naar de markt in perfect bewaarde zeppelinhangars? En dan heb ik een van de grootste attracties nog niet eens vermeld. Naast een schitterende oude binnenstad heeft Riga ook nog eens het best bewaarde art nouveau stadsdistrict van Europa. Juist toen de stijl in zwang was, groeide de stad als kool. En godzijdank heeft de oorlog hier geen verwoestingen aangericht. Straten vol met deze bouwstijl. Je weet werkelijk niet waar je moet kijken.
Riga is mooier dan ooit
Ik was er lang, lang geleden, en Moedertje Riga leek toen op sterven na dood. Maar de Letten hebben iets gemaakt van hun eindelijk herwonnen vrijheid. Als je er nu rondloopt kun je je die oude tijd nauwelijks nog voorstellen. Moedertje Riga is als een Feniks uit haar eigen as herrezen. En ze is mooier dan ooit.
Volg ons