Bezienwaardigheden Wit-Rusland (Belarus)

Het imposante fort van Brest-Litovsk, ofwel het Fort van Brest, is een fortificatie in Brest uit de negentiende eeuw. De Russische ingenieur Karl Opperman gaf opdracht om het fort te bouwen op de plaats van het middeleeuwse Litouwse kasteel. Tegenwoordig vormen de overblijfselen van het 19e-eeuwse fort, het 10e-eeuwse kasteel en de monumenten uit de Sovjetperiode het Fort van Brest. In 1944 werd Brest heroverd door de Sovjet-Unie. Om deze reden kreeg het fort in 1965 de eretitel heldenfort. Gedurende de Sovjetperiode zijn er veel pioniers (communistische jeugdbeweging) naar het fort gegaan en dat bracht de toeristische industrie rondom het fort op gang. Op 30 januari in 2004 werd het complex toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

De statige hoofdstad van Wit-Rusland ligt aan de Svislotsj-rivier. Door de jaren heen is Minsk meerdere malen verwoest, waardoor het aantal enkele historische gebouwen (van voor de Tweede Wereldoorlog) niet heel groot is. In 1067 heette de stad nog Mennesk. Vanaf 1796 werd Minsk officieel de hoofdstad van Wit-Rusland. De stad werd door troepen van Napoleon Bonaparte in 1812 verwoest en pas in de twintigste eeuw werd Minsk een belangrijke stad. In het begin van de twintigste eeuw groeide de bevolking relatief sterk. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werd de Joodse bevolking van Minsk door de nazi’s in het getto van Minsk opgesloten, en werden vele inwoners hiervan uitgeroeid. Vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog had de stad nog maar ongeveer 50.000 inwoners. Na 1945 werd de stad herbouwd, met grote parken en brede straten. De bevolking nam snel toe. Het relatief nieuwe haakse stratenpatroon en de grote representatieve gebouwen zijn typerend voor het huidige Misnk

Midden op het Overwinningsplein in Minsk staat de indrukwekkende 40-meter hoge obelisk, onderdeel van een groter monument dat in 1954 is geplaatst en herinnert aan de bevrijding van de stad door de sovjettroepen. In 1961 is voor de obelisk het eeuwige vuur aan toegevoegd. Onder het overwinningsplein bevindt zich een herinneringsruimte en een passage naar het gelijknamige metrostation.

Het bekendste plein in Minsk is het Onafhankelijkheidsplein, dat genoemd is naar het feit dat de Republiek Wit-Rusland in 1991 werd uitgeroepen. Voor die tijd werd dit plein het Lenin-plein genoemd. Het is daarom ook niet gek dat men hier nog steeds standbeelden van Lenin vindt, bijvoorbeeld recht voor het Regeringsgebouw. De architectuur van het plein geeft een goed beeld weer van het tijdperk waarin Stalin overheerste, de tijd waarin het plein herbouwd werd. U vindt hier ook de Onafhankelijkheidsfontein, opgericht om de onafhankelijkheid van 1991 te herinneren. De imposante kerk van de heilige Simon en Helena staat naast het regeringsgebouw. Deze rode kerk is tussen 1908 en 1910 gebouwd maar is niet altijd als zodanig gebruikt: zo is het een tijdje een theater geweest, en ook een filmstudio. Tegenwoordig worden er weer verschillende kerkdiensten gehouden.

Deze stad was ooit een belangrijk wegenkruispunt in de Sovjet-Unie, en is vandaag de dag nog een essentiële stop op de as Berlijn-Moskou. In 1017 werd de stad gesticht onder de naam Bereste. In 1241 werd de stad veroverd door Mongolen en de Litouwers veroverden de stad in 1391. Brest kwam onder Russisch bestuur na de derde Poolse Deling in 1795. Tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 werd de stad overgenomen door het Duitse Keizerrijk. In 1918 werd de Vrede van Brest-Litovsk ondertekend, wat inhield dat de oorlog tussen de Sovjet-Unie en Duitsland officieel werd beëindigd. Brest kwam in bezit van het Duitse keizerrijk, maar dat werd door het Verdrag van Versailles weer ongedaan gemaakt. In 1945 werd Brest onderdeel van Wit-Rusland, en werd het grootste deel van de Poolse bewoners, tot dan de meerderheid van de inwoners, verdreven. Naast het beroemde fort vindt u in Brest nog een groot aantal orthodoxe kerken en een aantal aangename winkelstraten zoals de Sovetskaya.